De hoogste bestuursrechter heeft bepaald dat voor professionals en naasten die zorg verlenen hetzelfde PGB-tarief moet gelden. Staatssecretaris Maeijer wil echter verschillende tarieven blijven hanteren, waardoor informele zorgverleners minder betaald krijgen dan professionele zorgverleners.
De Centrale Raad van Beroep (CRvB) bepaalde in augustus 2023 dat gemeenten niet kunnen volstaan met het minimumloon voor huishoudelijke hulp en begeleiding die geleverd worden vanuit het eigen sociaal netwerk van cliënten met een persoonsgebonden budget (Pgb). Door inspanningen van Bert van ’t Laar van de Juridische Helpdesk van Senioren Brabant-Zeeland (voorheen KBO-Brabant) moesten gemeenten Wmo-zorg geleverd door familie of vrienden voortaan belonen conform de CAO Verpleeg-, Verzorgingshuizen en Thuiszorg. Staatssecretaris Vicky Maeijer (Maatschappelijke Zorg) vindt het echter onwenselijk dat het hogere tarief ook geldt voor zorgverleners uit het eigen sociale netwerk van cliënten. Zij wil dat gemeenten verschillende PGB-tarieven kunnen hanteren voor zorg geleverd door professionals en zorg verleend door bijvoorbeeld familie of vrienden (informele zorgverleners).
Schadelijk
“De plannen van staatssecretaris Maeijer om lagere tarieven te hanteren voor zorg verleend door het sociale netwerk zijn ronduit schadelijk voor het waarborgen van passende zorg”, vindt Leo Bisschops, voorzitter van Senioren Brabant-Zeeland. “Terwijl de personeelstekorten in de zorg al nijpend zijn, dreigen deze voorstellen een extra druk te leggen op de zorg voor zorgbehoevende ouderen en jongeren.” De wachttijden voor zorg in natura kunnen verkort worden door zorg via een persoonsgebonden budget door een persoon uit het sociale netwerk van de cliënt. Het tarief huishoudelijke ondersteuning conform de CAO is per oktober 2024 € 20,99 en voor begeleiding € 24,42. Een dergelijk tarief maakt het haalbaarder om de zorg voor een naaste (tijdelijk) te verrichten als er onvoldoende zorg in natura beschikbaar is.
Cruciale rol
Het onderscheid dat de staatssecretaris maakt, miskent de cruciale rol van de informele zorgverleners én maakt dat ouderen minder lang thuis kunnen blijven wonen als huishoudelijke ondersteuning en/of begeleiding niet beschikbaar zijn.