Strijden voor behoud van ons sociaal erfgoed

Leo Bisschops, voorzitter KBO-Brabant, 15 november 2022

De pensioenstelselherziening is de grootste financiële operatie sinds Drees de basis legde voor een ouderdomspensioen. Gedurende ons werkzame leven hebben we gemiddeld een dag per week verplicht gewerkt voor ons aanvullende pensioen; een gegarandeerde uitkeringsregeling die lange tijd ook nog als koopkrachtig aan ons werd verkocht. De invoering van de Pensioenwet in 2007 maakte van die laatste belofte een farce. Dat vinden onze volksvertegenwoordigers na 15 jaar ook wel problematisch. In plaats van de bestaande wet op onderdelen aan te passen, gooien ze echter het hele stelsel op de schop en gaan ze de opgebouwde spaarpot van 1.500 miljard euro herverdelen in individuele potjes. Daarvoor is een nieuwe Wet Toekomst Pensioenen nodig waarover de Tweede Kamer nu en straks de Eerste Kamer moeten besluiten. Zelden heeft er zo’n onbegrijpelijke en volgens deskundigen onuitvoerbare wet voorgelegen. Dan afhankelijk zijn van lekenpolitici die er ook niets van begrijpen, maar als lid van een coalitiepartij toch warm voorstander blijven omdat in het pensioen- en regeerakkoord nu eenmaal staat dat die wet er moet komen, is gewoonweg niet acceptabel. Volksvertegenwoordigers die zo onverantwoord met de aan hen toevertrouwde belangen van burgers omgaan, horen niet thuis in de politiek.

Onderneemster en columniste Annemarie van Gaal pleitte onlangs voor een simpele oplossing: zet een knip tussen bestaande deelnemers en nieuwe instromers in een pensioenfonds en laat bestaande rechten in het bestaande stelsel.

Dat is inderdaad een simpele oplossing. Maar met als gevolg dat ook het laatste monument van solidariteit wordt afgebroken en niet meer overgedragen kan worden aan generaties na ons. Liever strijden we tegen de rampzalige Wet Toekomst Pensioenen en voor verbetering van het huidige stelsel voor alle gepensioneerden nu en in de toekomst.

Maar dan moeten we het door politiek en media gevoede wantrouwen tussen jong en oud wel achter ons laten. Er is niets zó onnatuurlijk als een generatieconflict over pensioenen. Wij kennen geen (groot)ouders die zichzelf tegoed willen doen ten koste van hun (klein)kinderen en andersom ook niet. We kennen wel opportunisten die er belang bij hebben om generaties tegen elkaar op te zetten, teneinde het vertrouwen in ons pensioenstelsel te ondermijnen om het te kunnen herzien en overdragen naar de markt.